سنگ اوپال, مرگ یا امید!
[vc_row][vc_column][vc_column_text]در قرون وسطی سنگ اوپال را منبع خوشبختی میدانستند, اما با انتشار رومانی توسط والتر اسکات, این سنگ به عامل بدبختی و مرگ تبدیل شد[/vc_column_text][vc_single_image image=”3369″ img_size=”400*400″ alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]در قرون وسطی سنگ اوپال را منبع خوشبختی میدانستند, چراکه باور داشتند این سنگ به واسطه داشتن طیفهای رنگی متنوع سنگهای دیگر, خواص دیگر سنگها را در خود دارد. و باور دیگری بر این سنگ داشته اند که اگر این سنگ را در برگ نعنایی قرار دهند و در دست گیرند, قدرت نامریی بودن را به شخص میدهد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]اما از سال 1829, با انتشار رومانی توسط والتر اسکات, جایگاه اوپال در فرهنگ عامه کاملا تغییر یافت. نویسنده در کتاب “Anne of Geierstein“, سنگ اوپال را به سنگی منفی و عامل بدبختی و مرگ تبدیل کرد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]داستان از این قرا بود که با چکیدن قطره ای آب بر سنگ طلسمی که از جنس اوپال بود, این سنگ رنگ باخته و باعث مرگ دارنده و صاحب آن میگردد. و اینگونه بود که سرنوشت این سنگ در فرهنگ اروپاییان کاملا تغییر یافت , و خرید و فروش این سنگ در آن زمان و سالهای بعد, به میزان قابل توجهی کاهش یافت.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
سنگ بسیار درخشنده و زیبایی است.